Çerkes asıllı Pertevniyal Valide Sultan, Sultan II. Mahmud’un eşi ve Sultan Abdülaziz’in annesidir. Oğlu Abdülaziz’in tahta çıkmasıyla birlikte "Valide Sultan" unvanını almıştır. Hayırsever kişiliğiyle tanınan Pertevniyal Valide Sultan, İstanbul Aksaray’da kendi adını taşıyan bir külliye inşa ettirmiştir. Bu külliye; cami, medrese, mektep, muvakkithane, kütüphane, karakol ve türbeden müteşekkildir.
Valide Sultan, yalnızca İstanbul’un sur içi ve sur dışındaki bölgelerinde değil Anadolu ve Balkanlar’ın çeşitli şehirlerinde, Mekke ve Medine’de dahi vakfına ait çok sayıda arazi, dükkân ve hastaneye sahipti.
Pertevniyal Valide Sultan’ın türbesi, 1926-1929 yılları arasında yapılan tramvay yolu genişletme çalışmaları sırasında biraz geri çekilmiştir. 1958 yılında ise tamamen yıktırılmıştır. Naaşı bir süre Topkapı Sarayı’nda muhafaza edildikten sonra, II. Mahmud’un türbesinde padişahın sandukasının altına defnedilmiştir. Daha sonra, türbenin yeniden inşa edilmesiyle birlikte naaşı asıl yerine nakledilmiştir.
Bora Keskiner 1980’de Münih'te doğdu. Nermin Suner'den Osmanlı Türkçesini okumayı ve yazmayı öğrendi. Savaş Çevik'le hat sanatı çalıstı. Daryuş Kupal ile Farsça, Numan Tütüncü ile Arapça, Sultana Abacı ile Yunanca çalıştı. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sanat ve Tasarım Fakültesi'nden 2004 yılında mezun oldu.
Üniversite yıllarında Prof. Ruhi Ayangil ile Türk Musikisi teorisi çalıştı.
2007 yılında Londra Üniversitesi - SOAS'ta İslâm Sanatı Tarihi bölümünde "The Significance of Calligraphy on Mamluk Monuments" başlıklı çalışması ile Master tezini tamamladı.
2012 yılında Londra Üniversitesi - SOAS'ta, Prof. Doris Abouseif'in nezaretinde kaleme aldığı "Sultan Ahmed III as a Calligrapher and a Patron of Calligraphy" başlıklı tezi ile doktor unvanını kazandı.
Osmanlı sanatı tarihi sahasında kitap ve makaleleri bulunan Keskiner’in son olarak “Yaqut al-Mustasi’mi and the Practise of Naql in Islamic Calligraphy” isimli eseri yayımlanmıştır Keskiner akademisyen ve İslâm hat sanatı uzmanı olarak çalışmalarını sürdürmektedir.
Türk gazeteci, iş insanı.
Niyazi Ahmet Banoğlu, tarihi araştırma kitaplarıyla tanınan gazeteci ve yazar. Gürcü edebiyatından Türkçeye ilk çevirileri yapan kişi olarak da bilinir.
Vadras’ta doğan Muhammed et-Tancî, İslam felsefesi, Arap dili ve edebiyatı, fıkıh, kelam, matematik ve astronomi gibi çok çeşitli İslami İlimler alanında derin bilgi sahibi, Arapça'ya son derece vakıf ve metin tahkikinde uzman bir âlimdir. Eğitimine Fas’ta, Seyyidî Abdülazîz İbnü’l-Hayyât, Tâyi‘ b. Hâc, Seyyidî Cevâd es-Sakalî ve Seyyidî Muhammed el-İlmî (el-Alemî) gibi âlimlerden ders alarak başladı. Muhammed el-İlmî’den matematik ve astronomi öğrendi.
Kahire Üniversitesi (Câmiatü Fuâdi’l-Evvel) Arap Dili Bölümü'nden mezun olduktan sonra yüksek lisans çalışması kapsamında İbn Haldûn’un Muḳaddime adlı eserinin ilmî neşrini gerçekleştirdi. Bu tarihten itibaren, eski eserlerin tahkik ve neşri İlmi çalışmalarının en önemli alanını teşkil etti.
1953 yılında Türkiye’ye davet edilen Muhammed et-Tancî, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde İslam Felsefesi Kürsüsü profesörlüğüne atandı. 1962’de Fas’a dönerek Rabat Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde Arap dili ve edebiyatı, Karaviyyîn Üniversitesi’nde ise İslam felsefesi ve İslam mezhepleri tarihi dersleri verdi. Aynı zamanda Telif, Tercüme ve Neşriyat İşleri Genel Müdürlüğü görevini üstlendi.
1965’te tekrar Türkiye’ye dönerek İstanbul Yüksek İslam Enstitüsü’nde kelam, tevhid, İslam mezhepleri tarihi ve belâgat-ı Kur’âniyye dersleri verdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde de Arap dili ve edebiyatı derslerini okuttu. 1970-1971 akademik yılında, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde İslam Dini ve Mezhepleri Tarihi Kürsüsü profesörlüğüne atandı ve 1973 yılında Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığına kabul edildi.
1974-1975 akademik yılının başında, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde Arap dili ve edebiyatı derslerini de okutmaya başladı. Ancak 29 Aralık 1974’te geçirdiği kalp krizi sonucu İstanbul’da vefat etti ve Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.
Muhammed et-Tancî, Mükrimin Halil Yinanç’ın öğrencilerinden Necla Sayın ile evlendi. İlk kızı olan Prof. Dr. Emel Kefeli, Marmara Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde uzun yıllar akademik kariyerine devam etti. Zengin bir koleksiyona sahip olan ve birçok yazma ile nadir basma eserden oluşan yaklaşık 3.000 ciltlik kütüphanesi, ölümünden sonra Türk Tarih Kurumu’na intikal etti.
3 Kasım 1931 tarihinde, İstanbul’un Sultanahmet semti Akbıyık mahallesinde Dede Efendi’nin evine çok yakın bir evde dünyaya geldi. Tahsilini Bolu Feyz-i Cumhuriyet İlkokulu, İstanbul Şişli Ortaokulu, Zonguldak Mehmet Çelikel Lisesi’nde sürdürdükten sonra İstanbul Tıp Fakültesi’ne başlayan Cüneyd Kosal, musiki hayatına fazlaca önem verdiğinden dolayı eğitimini yarım bıraktı.
İlkokul yıllarından itibaren güzel bir sese sahip olduğu için çevresinden de teşvik gören Cüneyd Kosal, lise son sınıfta eline geçen kanun sazını çok sevdi ve kısa zamanda bildiği şarkıları çalabilecek duruma geldi. Üniversite yıllarında ses sanatçısı olarak Üsküdar Musiki Cemiyeti, Üniversite Korosu ve özel topluluklarda musiki çalışmalarını sürdürdü. Üniversite Korosu şefi Nevzat Atlığ tarafından kanun çaldığı öğrenilince, sazendeler arasına giren Kosal bu tarihten itibaren ses sanatçılığını bıraktı ve kanun sanatçılığına ağırlık verdi. Musiki çalışmalarının yoğunluğundan dolayı bir süre sonra tıp tahsilini yarıda bıraktı ve bir yıl, İstanbul Basın Yayın Temsilciliği’nde memur olarak çalıştıktan sonra askerlik görevini yerine getirdi. Askerlik hizmetinden sonra, İstanbul Radyosu müzik yayınlarında memur olarak görev aldı.
Cüneyd Kosal gerek Basın Yayın Temsilciliği’ndeki, gerekse askerlik sonrası Radyo’daki memuriyeti esnasında kanun sanatçısı olarak devam etti. Bu yıllarda İstanbul Radyosu ve sahne konserlerinde pek çok sanatçıya eşlik etti. Kısa bir süre gazino çalışması da oldu. 1964 senesinde babasının ısrarı ile memuriyetten ayrılıp sanayiciliğe girdi ve 1976 yılına kadar devam etti. Ancak bu faaliyetler esnasında radyo saz sanatçılığını hiç bırakmadı ve 1970-1996 yılları arasında Konya ihtifalleri ve yurt içi-dışı Mevlevi tören icralarında yer aldı. 1976 senesinde kurulan İstanbul Devlet Klasik Türk Müziği Korosu’nun kuruluşunda çalıştı ve bu koroda sanat kurulu üyesi, saz sanatçısı olarak 1985'e kadar yer aldı.
Bu dönem sonrası ferdi faaliyetler yapmakla beraber önce, icrası yapılmamış eserleri çalmak üzere saz arkadaşları ile kurdukları ve ismini koyduğu "Klasik Türk Sazları Beşlisi" ile yurt içi ve dışı birçok saz eseri ağırlıklı icralarda bulundu. Beşlideki sanatçılar; Nihat Doğu (kemençe), Cüneyd Kosal (kanun), Doğan Ergin (ney), Abdi Coşkun (tanbur), Vahit Anadolu (ritim)’dur. Bu topluluk solistliğini Ahmet Özhan’ın yaptığı Güldeste ve İstanbul Müzik Festivali etkinliklerinde birlikte çalıştı. 1991yılında, Kültür Bakanlığı’nca kurulması planlanan İstanbul Tarihi Türk Müziği Topluluğu’nun kuruluş çalışmaları ve sonrasında genel yönetmen yardımcısı, çalıştırıcı ve saz sanatçılığı görevini 1996 senesinde yaş haddinden emekli oluncaya kadar sürdürdü.
Cüneyd Kosal’ın; Nişabur makamında 1 Mevlevi Ayini, 3 Saz Eseri, Ferahnakaşiran makamında beste, ağır semai, yürük semaiden oluşan bir takımı, 1 Durak, 6 Şarkı, 2 Köçekçe ve 68 ilahi olmak üzere 84 eseri mevcuttur. Kendi tertiplediği Yapı Kredi Bankası Yayınları’ndan 1986 baskılı "İlahiler", Kültür Bakanlığı’nca 1991 yılı baskılı "Yunus İlahileri Güldestesi”, Marifet Yayınları tarafından 1994 yılında basılan "99 Makamda İlahiler" olmak üzere 3 kitabı vardır. Kendisi hakkında Sertaç Tezeren tarafından önce tez olarak hazırlanıp, sonra 2007 yılında CD eki bulunan kitap haline getirilen bir biyografi çalışması bulunmaktadır. Cüneyd Kosal’a ait çok kapsamlı ve Türkiye’de sayılı bir nota ve kitap koleksiyonu bulunmaktadır.